Cześć!

Po pierwsze, w końcu blog wygląda jak z prawdziwego zdarzenia! (I nawet brzmi jak Kelly i P!nk)
Wszystko dzięki pomocy Natalki, którą uwielbiam i serdecznie dziękuję za pomoc i ogarnięcie mojego totalnego braku pojęcia o szablonach i innych bajerach, ale uczę się, i będzie jeszcze jeszcze lepiej!

Po drugie, bardzo dziękuję za tak dużo wyświetleń pod ostatnim postem. Naprawdę jak na początki w blogowaniu mimo moich telewizyjnych osiągnięć, blog jeszcze nie zaczerpnął nawet 1/20 swojego potencjału a 3500 odsłon jest mocno satysfakcjonujące, także bardzo bardzo dziękuję i mocno ściskam i zapraszam częściej.

Jestem tydzień u siebie w rodzinnej mojej Aleksandrowskiej posiadłości. Tak, słuchajcie pochodzę z miejscowości Aleksandrów, prześlicznej, bardzo zadbanej miejscowości która ciągnie się linią prostą przez ok. 12 km co stawia ją jako bodajże drugą w rankingu najdłuższych miejscowości w Polsce. (yo!) Ślicznie tu, spokojnie, dobrze tu wrócić podładować akumulatory, pobiegać za Anastazją, ponosić Julcię ( moje cudowne dwie siostrzenice które kocham jak opętana ), spotkać się z rodziną, z przyjaciółmi z dawnych lat szczeniackich, zobaczyć jak rosną ich dzieci, jak każde z nich układa swoje życie na swój indywidualny sposób.
Wrócić oczywiście na chwilę, bo moje życie jest związane z wieczną podróżą muzyczną, ale moje miejsce ( jak na tą chwilę, daj Boże, że zostanie) jest teraz w Krakowie i już za kilka dni tam wracam. Dlaczego o tym mówię w roli wstępu.

Przeprowadzka do Krakowa była czymś, mimo że przemyślanym w 100 procentach, bardzo mocno spontanicznym. Przecież ja wcześniej nie lubiłam tego miasta! Moje wyobrażenie Krakowa to brudne stare kamienice. That's all.  Nawet przez myśl mi nie przeszło, że mogłabym tam mieszkać, pracować. A tu proszę, dałam szansę temu miastu. Mój zespół jest z Krakowa, menadżer jest Krakowa, ówczesny chłopak również pracował i praktycznie żył w Krakowie, mój Gałka ( często myślę będzie się przewijał przez posty, najlepsza menda pod słońcem, przyjaciel, robi najlepsze kanapki ze smalcem i ogórkiem ) mieszkał i pracował w Krakowie, do domu samochodem 2,5h autostradą. Wszystko można było odfajkować na tak, więc Nizio zamknęła rozdział w Słupsku i rura do miasta Kraka.

Zrobiłam to dla siebie, bo tak czułam, że będzie to słuszna decyzja. I nie zawiodłam się.

Do czego zmierzam.

Nie chcę Wam mówić, jak macie żyć. A gdzie tam, nikomu nie jestem sumieniem ani wyznacznikiem norm moralno-społecznych, a w życiu! 
Chcę tylko zadać takie jedno proste pytanie.

Kiedy coś zrobiłeś dla siebie? 

Bo w spontanicznym przypływie emocji pomyślałaś/eś, że nie ważne, że deszcz zacina jak 150 pójdę w miasto, bo z cukru nie jestem?

Kiedy czułaś/eś, że to co robisz jest absolutnie Twoje, absolutnie totalnie Twoje i aż kipiałaś/eś szczęściem kiedy to się udało?

Ja nie mówię tu o takich radykalnych decyzjach jak skakanie z miasta do miasta, bo to jest totalnie super, ale bardzo burzy pojęcie stabilizacji której poniekąd szukasz jako młoda osoba, no i nie każdy ma takie kminy jak ja.  (zrobię słuchajcie kiedyś post 50 faktów o mnie, aż sama jestem ciekawa Waszej reakcji)



Mówię tu o takich małych, malutkich pierdółkach, które mogą Ci zrobić dzień a czasem nawet życie, w końcu jedna wokalistka śpiewała, żeby się z małych rzeczy cieszyć.
Żeby tak czasem, zostawić pracę, faceta, dziewczynę, problemy odłożyć na chwilkę, i zrobić coś TYLKO I WYŁĄCZNIE DLA SIEBIE.  Może to być chwila z książką a może to być jedna z najbardziej ciężkich decyzji w Twoim życiu, ale która może totalnie zmienić Twoje życie.
Zrób to. Serio, polecam!

Moim " tylko i wyłącznie dla mnie " czasem jest aktualnie muzyka i siłownia.
Moment kiedy tworzę i moment kiedy wyciskam 7 poty.
Takie dwa punkty które są tylko moje i tylko dla mnie.

Często słyszę, że czujesz, że żyjesz gdy robisz coś dla innych. I to jest prawda.
Ale żyjesz naprawdę, gdy żyjesz w zgodzie ze sobą.
I tego Wam życzę. Wszystkim.


Podczas powstawania tego posta, nasuneły mi się 3 tematy które mogłabym tu poruszyć.
Więc ja dalej zabieram się na pisanie, co by wena nie uciekła, a Was zapraszam do komentowania i dzielenia się ze mną swoimi spostrzeżeniami :) 


Ściskam Was mocno z wietrznej Lubelszczyzny.

Nizicha.

* i zrobiły to bardziej niż trening! (nawiązuje oczywiście do tytułu posta)


CZEŚĆ SŁODZIAKI!

Mówiłam Wam, że będę pojawiać się tu częściej. No i tak jest, jestem z nowym, świeżym tematem który nasunął się tuż po opublikowaniu posta wcześniejszego.
Jakby ktoś dopiero tu trafił, to zapraszam na wcześniejsze posty, strona jest jeszcze w delikatnie mówiąc rozsypce, ale już niedługo będzie wyglądać jak z obrazka, a nie chce marnować czasu i publikuje teksty już teraz. 

Cześć!
Jak w tytule, kilka rzeczy w moim życiu się pozmieniało.

Ale to za chwilę, na początek muszę się zlinczować publicznie. Miałam pisać często, miałam pisać o czymś, mieć przygotowane posty i w ogóle być super przygotowaną blogerką. A tu dupa blada.
Dużo obowiązków, rewolucja w życiu prywatnym i zawodowym, wyprowadzki, przewartościowanie  pewnych kwestii życiowych, rozpoczęcie pracy. Dużo się tego nazbierało, ale postaram się wrócić, serio teraz na poważnie. Mam dziennik od Chodakowskiej, ma mnie kto pilnować.

Nawiązując do tematu posta. Serio, jestem absolutnym mistrzem w zaczynaniu czegoś ' od nowa ' .
Gdyby był jakiś plebiscyt, dostałabym jedno z pierwszych miejsc z tego tytułu, naprawdę.
Robię się w tym tak dobra, że niedługo będę codziennie zaczynać od nowa. W sumie, już tak jest, każdego dnia stawiam sobie nowe wyzwania, nowe cele.
Zaczęłam treningi, tak całkiem serio. 3 razy w tygodniu, z samymi mężczyznami, gdzie nie ma czas na ploty i nawet nie masz jak mówić, bo jesteś tak styraną osobą, że jedyne o czym marzysz żeby sztanga Cię przygniotła. ALE JAKIEGO TO DAJE KOPA.  Koszulkę mogę wyciskać, ale ta duma, ta kontrola nad sobą, pokonywanie słabości które masz urojone w swojej głowie, jednym słowem PETARDA.

Jak to się zaczęło?

2 dni przed moimi urodzinami moje życie prywatne powiedzmy ładnie, uległo zmianie.
W dzień urodzin odbierając telefon od Kasi (jak będziesz to czytać, wiedz, że się do tego przyczyniłaś) powiedziała mi " Olcia, wiem, że ciężko, ale to Twój dzień. Nachlej się, idź na imprezę, zrób coś tylko i wyłącznie DLA SIEBIE. "
Co zrobiła Nizio? Pojechała z siostrą na trening. W życiu nie byłam tak dumna z siebie. Człowiek nie ma czasu na myślenie, analizowanie. Oczyszczenie mózgu.
I od tamtej pory, jak wlazłam na bieżnię, to tęsknię jak z niej schodzę.

W 22 wiosnę mojego życia weszłam z totalnie czystym kontem, zlanym potem czołem i ludźmi których mogę uważać za swoich absolutnych aniołów.


Myślę, że specjalnie staruszek robi sobie takie testy z moją osobą.
On wie, że cholernie ciężko mnie położyć na glebie, żebym się nie podniosła. A nawet jeśli miałabym problemy z tym, to mam grono osób które mnie za te fraki pozbierają do kupy.
On wie kogo testować. Komu takie "kłody" pod nogi rzucać. Życie się nie zatrzymało, a wręcz przeciwnie zaczęło pędzić z prędkością światła. Nikt nie powiedział, dobra Niziek, masz tydzień na pokazanie jak Ci ciężko. HALO, LASKA, NIE MA TAK :)

Mam nadzieję, że za kilka miesięcy pokażę Wam efekty mojej pracy nad sobą.
Muzycznie śmigam, a jakże! szczegóły coraz bliżej.


Lecę właśnie na siłownię, a Wam życzę miłego wieczoru.
Będziemy widywać się częściej.

STAY STRONG.





PS, Trochę to wszystko chaotyczne, ale dużo myśli na raz, puetę wyłapiecie napewno <3